LIV
Liverpool
Premier League
31.03.2024
15:00
BHA
Brighton & Hove Albion
 
Osób online 1230
Chelsea
CHE
Community Shield
13.08.2006 16:00
1:2
Liverpool
LIV

Bramki

Riise 9', Crouch 80', Shevchenko 43'

Składy

Chelsea

Cudicini, Geremi (Bridge 54), Terry, Carvelho, Ferreira (Mikel 81), Essien, Ballack (Kalou 24), Lampard, Robben (Diarra 58), Drogba (Wright-Philips 71), Shevchenko Rezerwa: Hilário, Mancienne

Liverpool

Reina, Finnan, Carragher, Agger, Riise, Pennant (Gerrard 59), Sissoko, Zenden (Alonso 59), Gonzalez (Aurelio 56), Luis Garcia (Bellamy 68), Crouch (Sinama 88) Rezerwa: Dudek, Hyypia

Opis

Pierwszy tytuł w sezonie

Jako dumny człowiek z Madrytu, Rafa Benitez może mieć własną drogę sukcesów, niż szanowana Barcelona. Jednakże, przypisując sobie zwycięstwo nad Chelsea i Tarczę Wspólnoty, szef Liverpoolu stał się zaledwie drugim menedżerem, który poprowadził zespół do kolejnych zwycięstw po Jose Mourinho, kiedy ten przenosił się na Stamford Bridge.

Benitez obecnie dzieli ten honor z Frankiem Rijkaardem, kolejnym trenerem z niesamowitym talentem, który zalazł za skórę Mourinho, przez osłabianie jego 'wyjątkowego' statusu.

Brak uścisku dłoni między dwoma panami po końcowym gwizdku to już tradycja i choć Mourinho docenił wartość sukcesu Liverpoolu w Cardiff, to nie widzi the Reds wśród kandydatów to tytułu, utrzymując zbyt daleko idącą wiarę.

Nie czas na lament Portugalczyka, który źle ocenił sytuację. Liverpool powinien być wdzięczny tak wielkiemu rywalowi, że twardo utrzymuje swoje stanowisko spisując the Reds na straty.

Ryzyko po tym sukcesie to gwałtowny spadek, w którym pierwsze oczekiwania spadają w dół, jak bywało w ostatnich latach.

Spryt Jose Mourinho jeszcze podziała i może sobie pozwolić na słowa pochwały dla zawodników Beniteza, co może wywołać niepotrzebny szum.

Dowodów na rywalizację w Premiership jest mnóstwo, co zostało podkreślonego tego popołudnia. Jednak zespół Beniteza zdaje się być lepszym kandydatem do tytułu. Pokusa, by tak twierdzić jest wspaniała, gdyż nie zdobyliśmy go od 1990.

Benitez i jego zawodnicy powtarzali przez cały okres przygotowań, że dopiero w prawdziwej grze pokażą potencjał, a słowa nie mogę tego zastąpić. Niestety próbując utrzymać optymistyczne nastroje, gra piłkarzy odbiła się na ambicjach przed sezonem. Jednak dopiero poważne wyzwanie w Premiership może okazać się niespodzianką i zawieść nadzieje.

Pod względem taktycznym było widać kolosalną różnicę w grze Liverpoolu, w porównaniu do tego, który pokonał Chelsea w kwietniu. Poprzedni triumf the Reds bazował na chronieniu dostępu do bramki. Organizacja, wola wygranej i wykorzystywanie okazji, były kluczem we wcześniejszych zwycięstwach.

Ale nawet podczas tych wygranych, Benitez znał możliwość swojego zespołu i wiedział, że zespół światowej klasy, ma już kadrową przewagę.

Chociaż końcowy rezultat tego starcia był, jak obie strony przedtem stwierdziły, stosunkowo nieważny, niewątpliwie było to główny krok spowodowany przybyciem pięciu nowych twarzy na Anfield. Założeniem Benitez mógł być odpoczynek dla Stevena Gerrarda, Xabiego Alonso, Samiego Hyypii, a kluczowy napastnik na Chelsea z ubiegłego roku miał być głównym ogniwem.

W poprzednich spotkaniach, zmiany Mourinho wiele go kosztowały (chociaż 'Ten wyjątkowy' w połowie nie popełnił błędu wystawiając Roberta Hutha).

Wczoraj to Benitez był w stanie wezwać z ławki do siebie główną cześć najsilniejszego zespołu w ostatnich 20 minutach.

Po raz pierwszy kiedy obaj menedżerowie spotkali się na angielskiej ziemi, Benitez mógł trzymać swoje asy w rękawie aż do odpowiedniego momentu. Teraz ławka Chelsea wygląda przeciętnie w porównaniu z naszą.

W perspektywie dłuższego okresu czasu ma to poważne reperkusje. Aby pokonać Chelsea w 90 minut potrzebujesz wielkiej drużyny. Aby zrobić to w dziewięć miesięcy potrzebujesz wielkiej kadry.

Nawet zanim przybyła kawaleria, Liverpoolu nie tylko nie mógł rywalizować z Chelsea, ale czasami był ośmieszany.

Mark Gonzalez i Jermaine Pennant wzięli w obroty bocznych obrońców, którzy zawsze wyglądali wątpliwie, ale nigdy nie byli przetestowani tak gruntownie, jak przez skrzydłowych Liverpoolu.

Wydaje się, że Mourinho zniweczył to wszystko, przez utarczki z prawdopodobnie najlepszych obrońcą, Williamem Gallasem.

Liverpool objął prowadzenie, kiedy John Arne Riise przebiegł pół boiska od pola karnego i swoją zabójczą lewą nogą strzelił na bramkę Carlo Cudiciniego.

Dojrzałość Momo Sissoko przysłoniła na bok połączoną w jedną siłę pomoc z Michaelem Ballackiem, Michaelem Essienem i Frankiem Lampardem. W dodatku zostało udowodnione, że młody Afrykanin, za którego Benitez zapłacił 5 mln funtów jest największym wykradzionym talentem w Europie, odkąd Lille dostało 4,5 mln funtów za Bruno Cheyrou.

Ballack doznał kontuzji, kiedy został poskromiony przez Sissoko i zaczął utykać, lub po prostu nie wyobrażał sobie kolejnej kolizji z szalejącym 21-latkiem.

Jakby tego było mało, zejście Niemca pomogło Chelsea, jako że Essien sprawiał wrażenie o wiele lepszego graczem w środku, czyli tam gdzie powinien grać.

W przeciwieństwie Lampard dostarczył argumentów na to, że jego międzynarodowy status powinien zostać ponownie oszacowany.

Benitez dokonał tego, czego nie zdołał Sven i dał zawodnika Chelsea luksu nie wystawiając Gerrard na tym samym boisku, ale to spowodowało małą poprawę ocenianego nad wyrost Londyńczyka, który był zagubiony tak bardzo, jak te 13 tysięcy fanów w przedziale mistrzów.

Albo ich bilety zostały skradzione, albo Paul Sergaent odmówił wydać duplikatów lub dobrowolnie zbojkotowali ten mecz, jako czyn solidarności z fanami Liverpoolu, którzy nie obejrzeli meczu z West Ham.

Shevchenko wyrównał wynik w końcówce pierwszej połowy, jednak nie miał złudzeń co do prawdziwego statusu obu klubów. Ukrainiec nosi bolesne wspomnienia spotkań z Liverpoolem, jednak nie dał po sobie poznać, kiedy wykorzystał swoją jedyną szansę wykańczając podanie Lamparda w cudowny sposób.

Shevchenko był w meczu fachowo ogrywany przez Jamie Carraghera i ogromnie imponującego Daniela Aggera. Gra Duńczyka sugeruje, że nie jest przygotowany na rozłąkę z kadrą na długo.

Zbliżająca się perspektywa karnych spowodowała, że Benitez dokonał zmian dając bodziec drużynie, by wyrwać zwycięstwo i wprowadził Craiga Bellamy’ego i Fabio Aurelio, by umożliwić Crouchowi zdobycie zwycięskiej bramki.

Nie jest jasne, w którym punkcie meczu brak uwagi Mourinho stał się oczywisty. Na pewno nie był to moment, w którym szef Chelsea wyskoczył z ławki, by świętować pierwszy gol Shevchenki w Anglii. Nie było również jasne posunięcie, kiedy wysłał Johna Terry'ego na przód w czynie desperacji, jako że był to dla niego 'zwykły' meczu, który 'nie ma znaczenia'.

Kiedy sędzia Martin Atkinson zagwizdał po raz ostatni, Mourinho nagle przypomniał sobie , że mecz był nieistotny.

Liverpool przypisuje sobie podwyższone morale oraz strategiczne zwycięstwo w tym, co było wojną szarlatana.

Teraz zespół potrzebuje zwycięstwa, kiedy prawdziwa bitwa rozpocznie się na Bramall Lane w następną sobotę.

Sędzia: Martin Atkinson
Frekwencja: 56 275