100 piłkarzy, którzy wstrząsnęli The Kop: Ian Callaghan

Dla młodych adeptów piłkarskich szkolących się w Liverpoolu nie może być lepszego przykładu niż rekordzista pod względem występów w barwach The Reds, Ian Callaghan. Podczas wspanialej kariery na Anfield, która trwała niemal dwie dekady, popularny Cally był przykładem wszystkiego, co dobre w futbolu.

Urodzony w Toxteth pomocnik był prawdziwym dżentelmenem w każdym tego słowa znaczeniu i jako jedyny piłkarz przeżył ten wspaniały sen, który zaczął się w drugiej lidze angielskiej, a zakończył na szczycie klubowej hierarchii w Europie. Po drodze zdobył niemal każde możliwe trofeum, włączając to wyróżnienie od kolegów po fachu, a także wieczną sympatię kibiców. W całej karierze obejrzał zaledwie jedną żółtą kartkę.

Cally jest wychowankiem Liverpoolu i zadebiutował w pierwszej drużynie już po czterech występach dla Rezerw. Ta wspaniała chwila nadeszła w kwietniu 1960 roku podczas spotkania na Anfield przeciwko Bristol Rovers i jeśli sam występ nie był wystarczająco przygniatający to na dodatek zmienił samego Billy'ego Liddella. Inni młodzi piłkarze w takiej sytuacji mogli poczuć za dużą presję, ale 17-letni zawodnik zagrał tak wspaniale, że po meczu zebrał owację od kibiców, piłkarzy, a także arbitra prowadzącego spotkanie!

To był początek fenomenalnej kariery, którą można podzielić na dwie części. W czasach dzieciństwa występował na pozycji bocznego obrońcy, ale Callaghan wszystkim zaimponował na Anfield grając jako prawy skrzydłowy.

Był szybki, bezpośredni i posiadał niespożyte zapasy sił - w sezonie 1961/62 wywalczył sobie pewne miejsce w pierwszej jedenastce walnie przyczyniając się do awansu do pierwszej ligi, a w kolejnych latach to po jego dośrodkowaniach wspaniały duet - Ian St John i Roger Hunt zdobywali bramkę na drodze po Mistrzostwo Anglii i FA Cup.

Przez kolejną dekadę nazwisko Callaghana było jednym z pierwszych w składzie Shanksa, ale operacja chrząstki jaką przeszedł spowodowała, że ominęła go ogromna część sezonu 1970/71 i dalsza przyszłość na Anfield stanęła pod dużym znakiem zapytania. Jednak po powrocie do zdrowia, Callaghan grał jak nowonarodzony w środku pola i zamknął usta wszystkim krytykom grając jeszcze lepiej niż przed urazem.

Był wiecznie pracującym zawodnikiem z ogromnymi zapasami energii i najlepsze lata gry przypadły na sezon 1973/74 - w tych rozgrywkach zdobył jedynego w swojej karierze hat-tricka, pobił rekord Billy'ego Liddella 492 występów dla The Reds, pomógł drużynie sięgnąć po FA Cup i został pierwszym piłkarzem w historii Liverpoolu, który otrzymał nagrodę dla Najlepszego Zawodnika Roku od PFA. Jeśli to było mało to po Nowym Roku wręczono mu jeszcze odznaczenie MBE za wspaniałą grę.

Nieprzerwanie grał na naprawdę wysokim poziomie i ciągle był ważną częścią zespołu, który podbił Europę w 1977 roku - to były wspaniałe dni dla piłkarza, który 13 lat wcześniej wystąpił w pierwszym spotkaniu w historii klubu w europejskich pucharach.

Miał 35 lat, jednak ciągle do swojego życiorysu musiał dopisać jeszcze jeden rozdział - zaskakujące powołanie do Reprezentacji Anglii - po 11 latach ponownie dostrzegł go selekcjoner po tym, jak ostatni występ dla Anglii zaliczył podczas Mistrzostw Świata w 1966 roku.

Mimo tych wszystkich sukcesów wiecznie skromny Cally w ogóle się nie zmienił i w 1978 roku po raz ostatni wyszedł z szatni Liverpoolu w ten sam sposób, jak przed laty, gdy debiutował na Anfield. Odszedł mają za sobą wiele sukcesów, zyskał niezwykłą reputację i chyba nikt nie pobije jego rekordu występów w barwach The Reds. Kto powiedział, że mili ludzie nie wygrywają?

Osiągnięcia: Mistrzostwo Anglii (1963/64, 1965/66, 1972/73, 1975/76, 1976/77), Puchar Europy (1977), FA Cup (1965, 1974), Puchar UEFA (1973, 1976), Mistrzostwo Drugiej Ligi Angielskiej (1961/62), Tarcza Dobroczynności (1964, 1965, 1966, 1974, 1976, 1977), Superpuchar Europy (1977)

Słynny fakt: Zaliczył najwięcej występów w barwach Liverpoolu w całej historii tego klubu.

Ciekawostka: Wykorzystał decydującą jedenastkę w pierwszym w historii Liverpoolu zwycięstwie w meczu o Puchar, który zakończył się serią rzutów karnych - w 1974 roku mecz o Tarczę Dobroczynności z Leeds United.

- Mogę szczerze powiedzieć, że nie jestem w stanie sobie przypomnieć słabego meczu w wykonaniu Cally'ego. Grał niezwykle regularnie na wysokim poziomie - na prawym skrzydle bądź w środku pola we wspaniałej drużynie Billa Shankly'ego. W każdym meczu dawał z siebie 100%, był niesamowitym zawodnikiem. - Brian Hall na temat Iana Callaghana