SAS na równi z legendami

Luisa Suáreza i Daniela Sturridge’a można śmiało porównywać z najlepszymi duetami napastników, które przewinęły się przez bogatą historię Liverpoolu. Przez lata mieliśmy z przodu wspaniałe tandemy. Hunt i St. John, Keegan i Toshack, Dalglish i Rush, Beardsley i ja, Fowler i Collymore. Tradycja wybitnych dwójek była podtrzymywana przez wiele dekad.

Współpraca Suáreza i Sturridge’a trwa stosunkowo krótko, ale wierzę, że zasługują na wymienianie obok wcześniej wspomnianych przeze mnie nazwisk i mogą nawet uchodzić za najlepszych.

Ich statystyki mówią same za siebie. Wszystko jest widoczne czarno na białym.

Łącznie strzelili 50 goli w 55 występach w tym sezonie. Oglądanie ich ekscytuje.

Suárez to pewny król strzelców tego sezonu i ma więcej asyst niż ktokolwiek inny w lidze.

Jeśli nie zostanie wybrany graczem roku, to coś będzie bardzo nie na miejscu.

Słyszałem, że piłkarze nie będą chcieli na niego głosować przez to, co robił w poprzednich sezonach. To złe postępowanie.

Teraz ma to za sobą. Nie tylko znakomicie gra w piłkę, ale trzyma się z dala od kłopotów. Nauczył się na swoich błędach.

Nagroda PFA to wielki zaszczyt. Niesie ze sobą więcej prestiżu niż dziennikarskie wyróżnienie, ponieważ tutaj decydują profesjonalni piłkarze.

Mając już teraz 28 goli, Suárez może pokusić się o pobicie rekordu Premier League, czyli 31 bramek, który ustanowił Alan Shearer, a później wyrównał Cristiano Ronaldo.

Jako napastnik kochałem bić rekordy, a taki wydaje się być najważniejszym.

Urugwajczyk wspaniale skompletował hat-tricka z Cardiff, a Sturridge doskonale odegrał swoją rolę w sobotnim meczu.

Najlepszym momentem spotkania była asysta piętą Anglika przy drugim golu Suáreza.

Ich wzajemne zrozumienie przypomina telepatię. Urus wszystko odczytał i zaraz znalazł się we właściwym miejscu.

Zachowanie Sturridge’a w tej sytuacji było wspaniałe. Podobało mi się.

Były gracz Chelsea pokazał też niewiarygodny głód, gdy pobiegł sprintem w pole karne i zamienił podanie Suáreza na bramkę.

Sobota to kolejny rozdział w tym wspaniałym sezonie.

Zdobyć sześć bramek na wyjeździe w Premier League to coś niesamowitego.

Drużyna ani na moment nie zwalnia. Zawsze nacisk jest coraz większy.

Już zdobyte 82 gole pokazują, że przekroczenie bariery 100 bramek jest w zasięgu.

Styl naszej gry zapewnia rozrywkę i ekscytuje.

Brendan Rodgers i Glen Johnson mówili, że neutralni kibice chcą wygranej Liverpoolu w lidze i myślę, że mają rację.

Poza fanami Evertonu i Manchesteru United, to każdy, kto kocha piłkę nożną chciałby, żeby tak grający Liverpool zatryumfował.

Dzisiaj jestem za United…

Nigdy nie myślałem, że kiedykolwiek w moim życiu taki dzień nadejdzie, ale chcę, żeby Manchester United wygrał dzisiaj mecz.

Drużyna Moyesa może liczyć na moje wsparcie w derbach miasta, które będę oglądał z trybun Old Trafford.

Myślę jednak, że się rozczaruję. Van Persie jest kontuzjowany, a United nie imponuje u siebie, więc jedynym logicznym scenariuszem jest wygrana City.

Chcę się mylić, ponieważ wspaniale by było, gdyby Diabły urwały punkty jednemu z naszych rywali w walce o tytuł.

Liverpool może tylko wygrywać. Więcej od nas nie zależy. Nie mamy 100-procentowej pewności na zwycięstwo w lidze, ale w wyścigu jesteśmy na pewno.

Škrtel lepszym strzelcem niż Torres

Śmiałem się do rozpuku, gdy przeczytałem, że Martin Škrtel ma więcej goli w Premier League w tym sezonie niż Fernando Torres.

Słowak nieźle się spisuje pod bramką rywali. Weźmy pod uwagę, że całą drugą połowę zeszłej kampanii przesiedział na ławce. Jest naprawdę potężną bronią przy stałych fragmentach. Nie ma też słabej techniki, co pokazał przy bramkach strzelanych Cardiff.

Zawsze cieszy sytuacja, gdy stoper zdobywa pół tuzina bramek w sezonie i jemu się to udało. Mam nadzieję, że nie skończył strzelania.

Škrtel ma więcej bramek niż Torres. Wszystko zmienia się niesamowicie.

Dużo zawdzięczamy Chelsea. Zapłacenie za Torresa 50 milionów było bardzo miłe z ich strony. Podobnie jak oddanie Daniela Sturridge’a za bezcen.

Martwiące błędy obrony

Pierwsza połowa w Cardiff nie wyglądała najlepiej. Powolnie rozpoczęliśmy mecz.

Wracając do gry pokazaliśmy jednak wiarę i charakter.

Nikt nie spanikował, a każdy realizował założenia.

To ważne. Nieczęsto odrabiamy straty. Z reguły wgniatamy rywali w ziemię, ale w sobotę pokazaliśmy, że jesteśmy w stanie się zawziąć i wygrać mecz mimo straconych bramek.

Obrona była niezdarna i to trzeba powiedzieć.

Jestem pewien, że Brendan Rodgers przeanalizował mecz i wie co trzeba zrobić, żeby takie błędy się nie powtarzały.

Nie możemy ciągle liczyć na strzelanie czterech czy pięciu goli.

Respekt wobec Czarnych Kotów

Liverpool ma przed sobą wielki tydzień. Jutro gramy mecz z Sunderlandem, a w niedzielę na Anfield przyjedzie Tottenham.

Podopieczni Gusa Poyeta walczą o utrzymanie, a my musimy zagrać tak jak z Evertonem i Arsenalem.

Konieczne jest utrzymanie tego trendu i wtedy będziemy mogli się zastanawiać, gdzie skończymy w maju. Wiele mówiło się o głębi składu Liverpoolu w porównaniu do City i Chelsea w tym sezonie, ale nie sądzę, że teraz ktokolwiek na to patrzy.

Do końca zostało osiem meczów i musimy grać najlepszą jedenastką w każdym z pozostałych spotkań.

John Aldridge