Posezonowe oceny wg LFC.pl – cz. 1

Sezon 2014/2015 już od jakiegoś czasu za nami, kampania nie potoczyła się tak, jakbyśmy sobie mogli tego wymarzyć. Redaktorzy LFC.pl postanowili ocenić poczynania boiskowe naszych podopiecznych w tym pełnym rozczarowań sezonie. Zapraszam na część pierwszą posezonowych ocen według LFC.pl!

Simon Mignolet (54 spotkania) - 7.5

Ocenienie Belga nie jest najłatwiejsze, śmiało można powiedzieć, że mieliśmy do czynienia z "sezonem dwóch połów" w wykonaniu bramkarza Liverpoolu. Początek rozgrywek nie był najlepszy w wykonaniu Simona, nie był on najpewniejszy w swoich wyjściach i zdarzały mu się od czasu do czasu jakieś mniejsze bądź większe wpadki. W grudniu stracił miejsce w składzie na rzecz Brada Jonesa i wtedy wszystko się zaczęło, nie wiem czy ktoś go podmienił czy aż tak pomogła rozmowa z dziewczyną ale Simon Mignolet stał się bramkarzem zupełnie innym. Bez strachu wychodził do piłek, "odkleił się" od linii bramkowej i zaczął emanować pewnością siebie w polu karnym. Przemiana Belga miała ogromny wpływ na odbudowę The Reds na przestrzeni pierwszych miesięcy nowego roku. Jestem jednym z tych, którzy uważali, że Mignolet nie był jednym z naszych głównych problemów w pierwszej części sezonu, muszę jednak przyznać, że gdyby grał od początku tak jak robił to w 2015 to moglibyśmy mieć kilka punktów więcej.

Adam Lallana (41 spotkań) - 6

Sprowadzony za 20 mln funtów z Southampton Lallana miał być motorem napędowym ofensywy Liverpoolu, miał wprowadzić więcej luzu w naszej grze i dołożyć ruchu z przodu, który straciliśmy wraz z odejściem z klubu Luisa Suareza. Pomimo tego, że w wielu spotkaniach wyglądał nieźle to właściwie tym samym słowem można skwitować jego grę - nieźle. Rzecz jasna na pewno nie pomogła złapana w czasie przygotowań do sezonu kontuzja, Adamowi jednak daleko do bycia tzw. "gamechangerem" na który zapewne liczył Brendan Rodgers jak i fani The Reds. Biorąc pod uwagę kwotę za jaką trafił na Anfield, pierwszy sezon byłego kapitana Świętych trzeba uznać za rozczarowanie, większe lub mniejsze zależnie od tego jakie miało się w stosunku do niego oczekiwania ale jednak rozczarowanie. Pozostaje mieć nadzieję, że długie wakacje i porządnie przepracowany okres przygotowawczy pozwolą mu odzyskać blask i ustabilizować formę bo w kilku spotkaniach tego sezonu udało mu się pokazać dlaczego Liverpool zwrócił na niego uwagę.

Joe Allen (32 spotkania) - 6

Dla Walijczyka był to już trzeci sezon w barwach The Reds i po raz trzeci o jego grze można powiedzieć tylko tyle, że było porządnie. Bez fajerwerków, bez zbyt wielu zapierających dech w piersi zagrań oraz bez wielu powodujących zawał serca błędów. Ze swojej roli Allen wywiązywał się zwykle w należyty sposób i ciężko jest się do niego tak naprawdę przyczepić, jako zawodnik szerokiego składu jest on bardzo przydatnym elementem w układance Brendana Rodgersa. Jego umiejętność uspokojenia tempa gry wielokrotnie jeszcze przyda się The Reds, kibice zapewne oczekują od pomocnika reprezentacji Walii by ten poprawił trochę swój dorobek strzelecki, pudło z ubiegłorocznego meczu z Evertonem zapewne nadal siedzi w głowie wielu fanów na dźwięk jego nazwiska.

Lazar Marković (31 spotkań) - 5

Młody Serb trafił do Liverpoolu za 20 mln funtów z Benfiki i nie zdołał rozkochać w sobie kibiców z Anfield. 21-letni ofensywny pomocnik nie mógł liczyć na zbyt wiele swobody podczas procesu aklimatyzacji w nowym kraju i poza kilkoma spotkaniami nie zostawił on po sobie najlepszego wrażenia. W pamięci na pewno zostanie spotkanie Ligi Mistrzów z Bazyleą, w którym po wejściu z ławki Marković był zdecydowanie najlepszym piłkarzem The Reds na boisku, lecz po kilkunastu minutach złapał kuriozalną czerwoną kartkę i musiał zejść z boiska. Nie pomógł mu też fakt, że Brendan Rodgers chyba nie do końca wiedział jak skorzystać z serbskiego zawodnika. Marković na swoich nominalnych pozycjach rozpoczął w tym sezonie zaledwie 2 spotkania, najczęściej występował na zupełnie nieznanej mu do tej pory roli prawego wahadłowego. Ja w Markovicia wciąż wierzę i liczę, że w przyszłym sezonie pokaże zdecydowanie więcej, póki co jednak transfer ten ciężko nazwać udanym.

Kolo Touré (21 spotkań) - 5.5

Doświadczony obrońca jest idealnym piłkarzem do bycia czwartym w kolejce do gry na stoperze, pech tak chciał jednak, że przez fenomenalną postawę Dejana Lovrena oraz kontuzje Mamadou Sakho, Iworyjczyk kilkukrotnie z tego numeru 4 stawał się nagle numerem dwa. Najgorszym momentem sezonu dla Kolo na pewno było przegrane 1:4 spotkanie z Arsenalem, gdzie kompletnie wykorzystane zostały wady 34-letniego obrońcy. Najlepszym zdecydowanie rewanżowe spotkanie z Realem Madryt w Lidze Mistrzów, swoim inteligentnym ustawianiem się na boisku Kolo zablokował bardzo wiele strzałów czym uratował The Reds przed blamażem. Ogólnie rzecz biorąc obecność Kolo w szatni na pewno jest przydatna i cieszę się, że podpisał nowy kontrakt, teraz przed sztabem w Melwood zadanie aby Iworyjczyk naprawdę stał się numerem 4 czy też 5, a nie był centralną postacią w jednym z najważniejszych spotkań sezonu.

José Enrique (9 spotkań) - bez oceny

Enrique w Liverpoolu stał się już bardziej postacią humorystyczną niż piłkarzem, nie zdziwiłbym się gdyby to on chodził w stroju Mighty Reda w trakcie spotkań The Reds. Rozegrał w tym sezonie kilka spotkań, jednym z nich był mecz o wszystko w Lidze Mistrzów z Bazyleą. Potem Hiszpana można było spotkać już tylko na twitterze i instagramie a nie boisku piłkarskim. Tego lata najprawdopodobniej odejdzie z drużyny i ciężko sobie wyobrazić aby klub ucierpiał na tym pod kątem sportowym.

Suso (1 spotkanie) - bez oceny

Co tu dużo powiedzieć o młodym Hiszpanie? Rozegrał w tym sezonie jeden mecz, przeciwko Middlesbrough, strzelił w nim bramkę, która wyprowadziła The Reds na prowadzenie w dogrywce i... tyle. Suso nie spełnił pokładanych w nim oczekiwań i zimą został sprzedany do AC Milanu.

Brendan Rodgers (56 spotkań) - 4

Brendan Rodgers do sezonu przystępował z tytułem "Menadżera Roku" za poprzednie rozgrywki, w tym roku w rozmowie na temat tej nagrody mogliby go umieścić chyba tylko szydzący z Liverpoolu kibice Manchesteru United. Menadżer z Irlandii Północnej zdecydowanie za późno przypomniał sobie, że nie ma w składzie już Luisa Suareza, a Daniel Sturridge jest kontuzjowany. Złe ustawienie zespołu, zły dobór piłkarzy, rzucanie zawodników po nieodpowiednich pozycjach (Sterling, Marković, Can) i wiele, wiele innych. Można by o tym sezonie w wykonaniu Rodgersa całą książkę napisać. Należą mu się pochwały za odwrócenie sytuacji na początku 2015 roku, kiedy to zmienił formację i podniósł Liverpool w tabeli, sama końcówka była jednak gorsza niż początek tak więc znów jesteśmy w punkcie zero. Rodgers od właścicieli dostał niedawno żółtą kartkę z upomnieniem, że jeszcze jeden faul i litości już nie będzie. Miejmy nadzieję, że wziął to sobie nasz menadżer do serca i udowodni, że to jemu należał się tytuł najlepszego menadżera Premier League w 2014 roku, a nie jak wielu twierdzi Luisowi Suarezowi.

Otwórz konto, dokonaj wpłaty, zgarniaj pieniądze za wygrane razem z OddsRing! Nie wahaj się i podbijaj z nami świat!