Liverpool będzie tęsknił za Elliottem

Była to decyzja, która miała sens. Elliott rozpaczliwie chciał grać regularnie, po tym jak jego szanse na występy pod wodzą Arne Slota były ograniczone. Został wybrany najlepszym zawodnikiem turnieju podczas tegorocznych Mistrzostw Europy do lat 21 z reprezentacją Anglii i pragnął zrobić kolejny krok, zamiast spędzić kolejny sezon na obrzeżach zespołu.

Gra dla klubu, któremu kibicował od dziecka, znaczyła dla ofensywnego pomocnika wszystko, ale z perspektywą zbliżających się mistrzostw świata musiał kierować się rozumem, a nie sercem, i podjąć nowe wyzwanie.

Z punktu widzenia Liverpoolu, po tak dużych inwestycjach w przebudowę ataku tego lata, byli gotowi spełnić oczekiwania Elliotta, o ile warunki oferty były wystarczająco atrakcyjne.

Uwzględnienie klauzul dotyczących udziału w przyszłej sprzedaży i opcji odkupu miało wpływ na wysokość kwoty, jakiej mistrzowie Anglii mogli żądać. Aby pomóc Aston Villi w przestrzeganiu zasad zyskowności i stabilności finansowej (PSR), uzgodniono, że Elliott dołączy na zasadzie początkowego rocznego wypożyczenia z obowiązkiem wykupu za 35 milionów funtów (47,3 mln dolarów) latem przyszłego roku, o ile rozegra co najmniej 10 spotkań w sezonie 2025/26.

Mimo to wielu uważa, że Aston Villa zrobiła świetny interes, zwłaszcza jeśli spojrzymy na porównywalne transfery z tego lata. Tyler Dibling przeniósł się z Southampton do Evertonu za 40 mln funtów, Mateus Fernandes z Southampton do West Hamu za 38 mln, Jacob Ramsey z Aston Villi do Newcastle United za 40 mln, a Omari Hutchinson z Ipswich Town do Nottingham Forest za 37,5 mln.

Żaden z tych zawodników nie może się równać z osiągnięciami Elliotta.

W wieku 22 lat Elliott ma już na koncie 149 występów w barwach Liverpoolu — co robi jeszcze większe wrażenie, jeśli weźmie się pod uwagę, że spędził jeden sezon na wypożyczeniu w Blackburn Rovers oraz był wyłączony z gry przez pięć miesięcy po złamaniu i zwichnięciu kostki w meczu na Elland Road we wrześniu 2021 roku. Był wysoko cenionym członkiem drużyny, która zdobyła siedem trofeów, w tym dwa tytuły mistrza Anglii.

Być może to jego 170 cm wzrostu w epoce, w której menedżerowie przykładają tak dużą wagę do szybkości, siły i atletyzmu, sprawia, że jest niedoceniany. Ale patrząc na jego technikę, Elliott pozostaje graczem wyjątkowym.

Niektórzy piłkarze dorabiają się reputacji, która nijak ma się do ich faktycznych dokonań na boisku, ale w przypadku Elliotta jest odwrotnie. Na Villa Park będzie miał regularne miejsce w wyjściowej jedenastce i powinien błyszczeć. Kluby, które rozważały jego transfer, ale ostatecznie się na to nie zdecydowały, będą tego żałować. Zainteresowanie RB Lipsk było dobrze udokumentowane, lecz ku zaskoczeniu wielu nie byli oni gotowi zapłacić więcej niż 20 mln euro (17,3 mln funtów; 23,4 mln dolarów).

Klauzula odkupu daje Liverpoolowi komfort, że jeśli Elliott spełni swój potencjał — a w klubie są przekonani, że tak się stanie — jego kariera na Anfield będzie mogła zostać wznowiona.

Tymczasem będzie go brakować. Slot stracił jednego z najbardziej wartościowych rezerwowych z poprzedniego sezonu. Elliott dostał tylko jeden start w Lidze Mistrzów — w meczu bez stawki z PSV — oraz dwa w Premier League, gdy tytuł był już zapewniony.

Mimo to regularnie miał istotny wkład, wchodząc z ławki. W sezonie 2024/25 aż 22 z jego 28 występów we wszystkich rozgrywkach przypadło w roli zmiennika. Przyzwyczajenie się do takiej roli nie było łatwe, biorąc pod uwagę, że w dwóch ostatnich sezonach Jürgena Kloppa zanotował łącznie 52 występy w podstawowym składzie.

Najbardziej efektowny występ zaliczył w marcu, w meczu 1/8 finału Ligi Mistrzów przeciwko Paris Saint-Germain, kiedy zdobył zwycięską bramkę przy pierwszym kontakcie z piłką, zaledwie 47 sekund po zastąpieniu Mohameda Salaha.

Kiedy wrócił do szatni gości na Parc des Princes, przywitały go brawa od kolegów z drużyny, a Slot podkreślił, że Elliott jest wzorem, jak powinien zachowywać się piłkarz sfrustrowany brakiem minut. Zawsze odkładał na bok osobiste rozczarowania i przedkładał dobro zespołu ponad własne ambicje.

Był także ogromnie wpływowy, wchodząc z ławki w dramatycznym zwycięstwie Liverpoolu w Premier League z Brentford w styczniu, kiedy Darwin Núñez dwukrotnie trafił w doliczonym czasie gry, a trzy dni później Elliott zdobył zwycięskiego gola przeciwko Lille w fazie ligowej Ligi Mistrzów na Anfield.

Nadzieje Elliotta na większą rolę w minionym sezonie zostały osłabione przez złamaną stopę we wrześniu, która wykluczyła go z gry na dwa i pół miesiąca. Moment kontuzji nie mógł być gorszy — akurat wtedy, gdy starał się zaimponować nowemu menedżerowi.

Gdy odzyskał sprawność, Liverpool był w świetnej formie, Slot praktycznie nie rotował składem, a Elliott musiał nadrabiać zaległości. Nie było powodem do wstydu to, że nie zdołał wywalczyć miejsca przed Dominikiem Szoboszlaiem czy Curtisem Jonesem w hierarchii ofensywnych pomocników. Trwałość i niesamowita regularność Salaha sprawiały z kolei, że rola na prawej stronie ataku, którą Elliott mógłby wypełnić, również rzadko była dostępna.

Po sprowadzeniu za 116 mln funtów Floriana Wirtza w tym sezonie jego czas gry miał być jeszcze bardziej ograniczony. Jego jedyny występ w trzech pierwszych meczach ligowych to krótki epizod na wyjeździe z Newcastle United. Brał udział w akcji bramkowej Rio Ngumoha, podając piłkę do Ryana Gravenbercha, a następnie wykonując inteligentny bieg po skrzydle.

W trakcie celebracji Elliott żartobliwie popchnął Ngumoha w stronę kibiców gości, zachęcając wówczas 16-letniego zawodnika, by w pełni cieszył się chwilą zostania najmłodszym strzelcem bramki w historii klubu.

Sam dobrze wie, jak to jest być młodym objawieniem. W maju 2019 roku Elliott został najmłodszym piłkarzem, który zagrał w Premier League — wystąpił w barwach Fulham przeciwko Wolverhampton Wanderers w wieku 16 lat i 30 dni. Cztery miesiące później został najmłodszym zawodnikiem, który rozpoczął mecz w barwach Liverpoolu, gdy Jürgen Klopp dał mu szansę w spotkaniu Carabao Cup przeciwko MK Dons.

Elliott może być dumny z tego, co osiągnął w ciągu sześciu lat od tamtej chwili. Skromny i zdeterminowany, zawsze zachowywał się z klasą — zarówno w dobrych, jak i trudnych momentach. Jego osobowości będzie brakowało w ośrodku treningowym w Kirkby, gdzie cieszył się ogromną sympatią.

„Zawsze będziesz pamiętany za swoją lojalność i oddanie, za każdym razem kiedy grałeś” — napisał Salah w mediach społecznościowych. „Odchodzisz jako mistrz i nie mam wątpliwości, że dokonasz wielkich rzeczy w swoim nowym klubie. Mają ogromne szczęście, że Cię mają.”

Ponieważ przyszłość Elliotta była niepewna aż do samego końca okienka, nie miał okazji należycie się pożegnać. Jednak może być pewny gorącego przyjęcia, gdy jego nowa drużyna przyjedzie na Anfield w listopadzie.

Klauzula odkupu oznacza, że to wcale nie musi być koniec jego historii z Liverpoolem. Nikt nie mógłby mieć mu za złe, że dostał szansę, by udowodnić, iż potrafi być liderem, a nie tylko rezerwowym odgrywającym epizodyczną rolę na najwyższym poziomie.