Drużyna	Historia	Postacie	Liverpool
Kadra Strzelcy Kontuzje Transfery Sztab szkoleniowy U-23	Trofea Rekordy Cytaty 100 ważnych wspomnień Heysel Hillsborough Historia Historia herbu Historia koszulek Derby Merseyside	Piłkarze Trenerzy Kapitanowie Bill Shankly Bob Paisley Kenny Dalglish Ian Rush Kevin Keegan Robbie Fowler Steven Gerrard Jamie Carragher	Anfield Hymn The Kop Kirkby Miasto Pieśni Przykazania kibica Koszulki Sponsorzy Zarząd

Riise - wierny sługa, który musi odejść

Artykuł z cyklu Artykuły

Wszystko co dobre, kiedyś się kończy. Smutne to, ale prawdziwe, zarówno w życiu jak i w piłce. Przez pięć lat Norweg John Arne Riise był zdeterminowanym, efektywnym i popularnym piłkarzem Liverpool Football Club. Jego bezgraniczna energia i atomowy strzał dawały mu świetne relacje z The Kop, dzięki czemu zawsze będzie miło wspominany w nostalgicznych kategoriach.

Niestety, w czasach gdy Pani Fortuna niebezpiecznie flirtuje z Mancs, sentymentami nic nie zwojujesz. Musimy łapać rywali, a nie gubić dystans przez własną stagnację.

To właśnie stagnacja kosztowała nas tak wiele w historii Premier League. Już dawno powinniśmy mieć 70-tysięczny stadion – wybudowany i zapełniony. Powinniśmy dominować w światowym handlu pamiątkami i zdolni do zwabiania najlepszych graczy. Zbiór osiemnastu tytułów nie powiększa się przez konserwatyzm. To smutna, ale jednak prawda. Filozofia Bootroomu zaiste jest legendarną, ale stała się przestarzała, a wraz z nią – my. Sentymentalność okazała się być najcięższym kamieniem ciągnącym nas w dół.

Bob Paisley znany był z tego, że przy rozdawaniu mistrzowskich medali mówił: „świetna robota, ale pomyślmy o następnym sezonie”. Beztroska nigdy nie była problemem na Anfield, a co za tym w związku idzie – tak samo nasza dominacja.

Niestety, ten etos nigdy nie przeniósł się do biura zarządu, i nawet teraz ewolucja jest mocno niepewna. A jak to ma się do Riise? Możecie zapytać.

Cóż, jego obecność jest symbolem tego braku innowacji. Uwielbiam człowieka, jednak jego występy w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy ocierały się o beznadziejność. Wygląda jak Courtney Love na pokazie piękności – zupełnie nie na miejscu.

Lektura autobiografii Robbiego Fowlera daje nowy pogląd na podejście do zawodników. Twierdzi on, że zbyt wielu z dzisiejszego pokolenia traktowanych jest jak ‘dobro zbywalne’. Zgadzam się z poglądem Boga, jednak z drugiej strony, pozbywanie się nadmiarów jest konieczne.

Kariera Riise w Liverpoolu była cudowna pod wieloma względami. Przybył na Melwood jako jedyny zakup letniego okienka w 2001r. Przerwanie serii kiepskich lewych obrońców nie było łatwym zadaniem. Traore, Vignal czy Ziege – luka na tej pozycji była ogromna. A Riise szybko się wpasował, zdobywając gole przeciwko Bayernowi Monachium w Super Pucharze i przeciwko smutnym Blues na Goodison.

Bardzo szybko zdobył silną pozycję w folklorze The Kop. Czwartego listopada 2001r. wyglądał, jak by wsadził całą frustrację i niechęć Liverpoolczyków do Manchesteru United w jeden, potężny strzał. Piłka śmignęła przez powietrze na Merseyside i zatrzepotała w bramce od Anfield Road. Trudno wyobrazić sobie coś lepszego dla wiernych The Reds.

Riise stał się nagle pewniakiem. Jego pierwszy sezon w Anglii był wielkim osobistym sukcesem, i choć jego forma póĽniej się wahała, to pod Benitezem odzyskał tą werwę i oko do strzelania bramek.

Jego wkład w triumf w Lidze Mistrzów był monumentalny. Grał w każdej minucie tej kampanii i strzelił ważnego gola przeciwko Leverkusen w ćwierćfinale. W wielkim finale popisał się crossem, który został zamieniony przez Stevena Gerrarda na bramkę, dając początek błyskotliwemu comebackowi.

Przed początkiem ostatniego sezonu był uznawany za jednego z najlepszych lewych obrońców w tym biznesie. Jak głosi plotka, Chelsea próbował złożyć za niego ofertę, zanim kupili Ashleya Cole’a.

Jednak sezon 2007/08 był jak druga seria Prison Breaka – nie umywająca się do wcześniejszej a im dalej tym jeszcze gorsza. John Arne stał się tak przewidywalny w swojej grze, biegał tylko w jednym wymiarze, a jego ataki nie stwarzały żadnego zagrożenia. Jego niegdyś zabójczy strzał był równie niebezpieczny co Andrzej Gołota w starciu z Tysonem.

Jednak jego największą bolączką było utrzymanie posiadania piłki. Z jakiegoś dziwacznego powodu nie był zdolny do podawania. Proste zagrywki nie mogły być wykonywane przez jego brak zdolności w tej dziedzinie.

Byłem na Anfield na meczu z Middlesborough w tym sezonie, gdy wkroczył do akcji przy około piętnastu minutach do końca. Nie mogłem uwierzyć własnym oczom, gdy bez przerwy oddawał posiadanie. Na początku fani dawali znać o swoim niezadowoleniu, jednak z czasem pojawiła się nić sympatii. Jednak doprawdy irytujące jest, gdy ktoś aż gubi się aż w takim stopniu.

Koszmarny samobój z Chelsea był ostatnim gwoĽdziem do trumny. Wierzę, że Rafa już wtedy podjął decyzję – Riise miał odejść, a ta pomyłka tylko przypieczętowała jego los. Pieczęć była jednak pierwsza klasa…

W rewanżu na Stamford Bridge nie pokazał się z dużo lepszej strony, i ostatecznie na dwa ostatnie mecze sezonu jako zastępstwo pojawił się Emiliano Insua.

Koniec końców, nie możemy więcej tolerować takiego braku równej gry. Nie jestem bezwzględnym typem, i część mnie chciałaby zachować Riise i obserwować jego powrót do wielkości z ubiegłych lat. Ale druga strona monety, to spojrzenie w kierunku Patrice’a Evry, Gael Clichy i tej świni Cole’a. Musimy działać szybko i zdecydowanie, aby dalej nie odstawać.

Plotki na mieście mówią, że nadchodzi Andrea Dossena (jak teraz już wiadomo, transfer Włocha jest już pewny – dop. red.). Jest Włochem, a to natychmiast daje pewność w obronie. Ale znowu jak by pomyśleć o jego rodaku Gianluce Fescie, to ten entuzjazm jakoś tak gaśnie.

Mam nadzieję, że jego ewentualne przenosiny okażą się być dobrym interesem. Pewnie, że musimy się wzmocnić ofensywnie (zwłaszcza w porównaniu z Wielką Trójką), aby zdobyć tytuł, ale tyły również potrzebują zacieśnienia (jakkolwiek by to nie zabrzmiało :P – dop. red.). Nie jest to wyraz krytyki, gdyż straciliśmy ledwie 28 bramek w ostatnim sezonie, jednak Chelsea straciła dwa mniej, a konto United obciążone jest przez ledwie 22 trafienia. Twoja defensywa to podstawa.

A jeśli chodzi o Riise, jego dni wydają się być już dokładnie policzone. Możemy mu tylko podziękować za jego świetne usługi i pamiętać te dobre czasy. Gdy Kopites akurat mają doła, to jedną z ich ulubionych czynności, jest odtwarzanie sobie jeszcze raz TAMTEJ bomby.

Ma szansę odbudować karierę w innym klubie, z której to okazji mam nadzieję, skorzysta. Życzę mu wszystkiego najlepszego.

My natomiast musimy iść dalej. Sentymenty nie zdobywają tytułów. Przekonywaliśmy się o tym zbyt długo.

Aaron Cutler

Ľródło: This Is Anfield

Autor: Alex
Data publikacji: 06.06.2008 (zmod. 02.07.2020)

13.07.2025	PNE	(W)	16:00
26.07.2025	MIL	(W)	13:30
30.07.2025	YOK	(W)	12:30
04.08.2025	ATH	(D)	18:00

1		ARS	0	0
2		AVL	0	0
3		BOU	0	0
4		BRE	0	0
5		BHA	0	0
6		BUR	0	0
7		CHE	0	0
8		CRY	0	0
9		EVE	0	0
10		FUL	0	0
11		LEE	0	0
12		LIV	0	0
13		MCI	0	0
14		MUN	0	0
15		NEW	0	0
16		FOR	0	0
17		SUN	0	0
18		TOT	0	0
19		WHU	0	0
20		WOL	0	0

1		ARS	0	0
2		AVL	0	0
3		BOU	0	0
4		BRE	0	0
5		BHA	0	0
6		BUR	0	0
7		CHE	0	0
8		CRY	0	0
9		EVE	0	0
10		FUL	0	0
11		LEE	0	0
12		LIV	0	0
13		MCI	0	0
14		MUN	0	0
15		NEW	0	0
16		FOR	0	0
17		SUN	0	0
18		TOT	0	0
19		WHU	0	0
20		WOL	0	0

1		ARS	0	0
2		AVL	0	0
3		BOU	0	0
4		BRE	0	0
5		BHA	0	0
6		BUR	0	0
7		CHE	0	0
8		CRY	0	0
9		EVE	0	0
10		FUL	0	0
11		LEE	0	0
12		LIV	0	0
13		MCI	0	0
14		MUN	0	0
15		NEW	0	0
16		FOR	0	0
17		SUN	0	0
18		TOT	0	0
19		WHU	0	0
20		WOL	0	0

1		ARS	0	0
2		AVL	0	0
3		BOU	0	0
4		BRE	0	0
5		BHA	0	0
6		BUR	0	0
7		CHE	0	0
8		CRY	0	0
9		EVE	0	0
10		FUL	0	0
11		LEE	0	0
12		LIV	0	0
13		MCI	0	0
14		MUN	0	0
15		NEW	0	0
16		FOR	0	0
17		SUN	0	0
18		TOT	0	0
19		WHU	0	0
20		WOL	0	0