Czy powinno się dać Rafie Benitezowi więcej czasu?

Czy powinno się dać Rafie Benitezowi więcej czasu? Tak, oto dlaczego:

1.Trofea

PorównaÅ‚em trofea i pozycje w lidze ‘wielkiej czwórki’ za czasów Rafy, w czasie których zdobyliÅ›my dwa znaczÄ…ce puchary i

dotarliśmy do dwóch finałów. (Jak również Superpuchar Europy i Tarcza Dobroczynności, których to jednak nie zaliczę do znaczących trofeów.)

PorównujÄ…c to do jednego trofeum Gooners i dwóch Mancs, to nie wyglÄ…da to wcale tak Ľle. Trzeba oczywiÅ›cie przyznać, że Mancs mogÄ… siÄ™ pochwalić tytuÅ‚em, ale w naszym dorobku znajdujÄ… siÄ™ piÄ…te ‘wielkie uszy’, za które Mancs odgryzli by sobie prawe ramiÄ™.

Rafie oczywiście sporo brakuje do osiągnięć Chavs, ale to ma jednak oczywisty związek z dysproporcją w możliwościach pieniężnych, o których wspomnę niżej.

2. Niemożność konkurowania na polu zakupów.

Co dałby Rafa za możliwość wydania 30 milionów funtów na dwóch młodzików i kolejnych 50 na napastnika i pomocnika, tak jak zrobili to United tego lata, albo móc wydawać pieniądze tak jak by ich nadmiar parzył w ręce, na takich zawodników jak Drogba, Essien, Mikel, Carvalho, Szewczenko czy Wright-Phillips.

OK, mógł nieco zaszaleć w wakacje i kupić Torresa i Babela, jednak zakupy te w sporej mierze możliwe były dzięki sprzedaniu innych zawodników. Spójrzcie jak ciężko było sprowadzić (i ile potem się z tym kłopotów wiązało) Javiera Mascherano, już nie wspominając o domniemanych niepowodzeniach przy próbach ściągnięcia Kaładze i innego zawodnika na zasadach wolnego transferu w styczniu.

Ostatnimi laty finansowe ograniczenia oznaczaÅ‚y że musieliÅ›my zadowolić siÄ™ zakupami graczy kalibru Woronina, Benayouna, Pennanta, Bellamy’ego, Croucha i Aurelio. MusieliÅ›my wystawiać też takich zawodników jak Kewell i Riise z powodu braków jakoÅ›ciowych skÅ‚adu.

Przyjąłem do wiadomości że potrzebujemy graczy do rotacji oraz jestem fanem Benayouna i Croucha, jednakże porównajcie naszą ławkę z tą Interu. My mieliśmy Croucha, Pennanta, Itandje, Risse, Benayouna, Alonso i Arbeloę, a oni Vieirę, Burdisso, Toldo, Figo, Crespo, Maniche i Suazo. Widać pewną różnicę?

Dopóki nie będziemy w stanie wydawać pieniędzy w skali podobnej do tej u Manc i Chavs, dopóty trudno będzie znacząco zniwelować dystans dzielący nas do czołówki trójki.

3. Historia najnowsza i pewna poprawa.

Liverpool jako klub notował osiągnięcia zdecydowanie poniżej swoich możliwości od ostatniego tytułu w 1990 r. Licząc średnio od 1991 r., lokowaliśmy się na pozycji 4,24. Przed przyjściem Rafy było to miejsce 4.

Pomimo że wydaje się że stan ten się pogorszył, jednak za kadencji Rafy średnia ta wynosi 3,67. Choć nie jest to jakaś wielka poprawa, to wciąż jest to jakiś postęp. W drugim sezonie Rafy w klubie, zanotowaliśmy największą ilość punktów w historii naszych występów w Premier League.

Mam wrażenie, że my, fani często zaślepieni jesteśmy sukcesami które odnosiliśmy tyle lat. Każdy krok we właściwym kierunku powinien być doceniony. Wymagać od Rafy aby uzdrowił w 3 lata to, co nie działało przez 15 lat, może być odrobinę za wiele.

4. Porównanie do Wengera i Fergusona.

Ferguson przejął Mancs w 1986 r. i nie wygrał nawet jednego trofeum do 1990 r. Ligi nie wygrał aż do roku 1993. Dostał czas na nauczenie się fachu i na robienie błędów. Był bliski stracenia pracy w pewnym momencie, jednak dano mu szansę zrewolucjonizować klub wzdłuż i wszerz, co Rafa próbuje teraz zrobić z nami. Pełni nadziei możemy spojrzeć 10 lat wstecz i zobaczyć jak Rafa również miał kłopoty, z których to jednak zdołał się wydostać i osiągnąć sukces.

Choć Wenger zdobył dublet w swoim drugim sezonie, to przejmował klub który posiadał już takie talenty jak Tony Adams, Steve Bould, Nigel Winterburn, Lee Dixon, Martin Keown, Dennis Bergkamp czy Ian Wright. Nie całkiem to samo co Biscan, Traore, Diao, Riise, Cheyrou, Diouf i Cisse, których Rafa zastał w Melwood.

Rafa odniósł więcej sukcesów niż Wenger od momentu w którym przybył do klubu, dwukrotnie notując wyższą pozycję w lidze i więcej trofeów. Nikt nie śmiał kwestionować pozycji Wengera w klubie i tylko spójrzcie jak to się odpłaca w tym sezonie.

5. Ostatnie zakupy i system młodzieży.

Ostatnie zakupy w postaci Torresa, Babela i Lucasa były krokami we właściwym kierunku. Trzeba przyznać pewne pomyłki, ale który manager miał 100% skuteczność w swoich transferach? Zapomnieliśmy już o takich nazwiskach jak Taibi, Djemba-Djemba, Kleberson, Jeffers, Stephanovs, Wright, Huth, Szewczenko, Ballack? Mam kontynuować?

Jedną rzecz która mnie bardzo cieszy w panowaniu Rafy porównując go z latami Houlliera, to to że widzi gdzie zrobił błędy przy transferach i je naprawia.

Próbował też stworzyć system szkolenia podobny do tego w Arsenalu poprzez sprowadzanie młodych talentów z całego świata. Zostało to odzwierciedlone niedawnymi sukcesami zespołów młodzieżowych i rezerw. Mamy takich piłkarzy jak Lucas czy Babel, oraz potencjalne gwiazdy w postaci Insuy, Andersona, Hobbsa i innych.

Z pewnością powinno się mu dać możliwość zobaczenia wyników swojej pracy poprzez danie mu jeszcze roku albo dwóch na rozwijanie tych talentów.

6. Kto inny?

W koÅ„cu, jeÅ›li mamy siÄ™ już go pozbywać, kogo byÅ›my dostali w zamian? PamiÄ™tacie te wszystkie dyskusje ostatnim razem na temat wyboru – Rafa czy Alan Curbishley? ProszÄ™! Kto to bÄ™dzie tym razem? WidziaÅ‚em Mourinho, Marka Hughesa i Davida Moyesa pojawiajÄ…cych siÄ™ w spekulacjach! JesteÅ›my Liverpoolem, do cholery, nie potrzebujemy Chavs, Niebieskich Nosów czy Mancs zarzÄ…dzajÄ…cych naszym klubem.

Mam spory szacunek do Martina O’Neilla a praca jakÄ… wykonaÅ‚ w Aston Villi jest naprawdÄ™ imponujÄ…ca, ale czy naprawdÄ™ myÅ›limy że może on wykonać ten krok i doprowadzić nas do zdobycia tytuÅ‚u? Czy przywróciÅ‚by Puchar Europy na Anfield? Czy jesteÅ›my przygotowani na takie ryzyko i zaczynanie wszystkiego od nowa?

Paul Doran

Ľródło: This Is Anfield