Drużyna	Historia	Postacie	Liverpool
Kadra Strzelcy Kontuzje Transfery Sztab szkoleniowy U-23	Trofea Rekordy Cytaty 100 ważnych wspomnień Heysel Hillsborough Historia Historia herbu Historia koszulek Derby Merseyside	Piłkarze Trenerzy Kapitanowie Bill Shankly Bob Paisley Kenny Dalglish Ian Rush Kevin Keegan Robbie Fowler Steven Gerrard Jamie Carragher	Anfield Hymn The Kop Kirkby Miasto Pieśni Przykazania kibica Koszulki Sponsorzy Zarząd

Opowieść o międzynarodowej przyjaĽni

Artykuł z cyklu Artykuły

Jak to się stało, że drużyna kibiców Liverpoolu była oficjalnymi gośćmi na ostatnim meczu Interu Mediolan na San Siro przeciwko Lazio? Nigel Shaw Wam wszystko opowie.

W całym życiu nie spotkałem się jeszcze z taką wdzięcznością. My jesteśmy tylko grupką kibiców Liverpoolu, która założyła drużynę iLFC dwa lata temu, gdy nasz ‘menadżer’ Andy Heaton zaprosił nas do udziału w Północnej Lidze Piłkarskiej Kibiców. Potem rok temu, latem na turnieju w Leeds zostaliśmy rozlosowani, że zagramy z przyjezdną drużyną fanów Interu. Już na samym początku ans zszokowali, gdy pierwszą rzeczą, którą zrobili po przywitaniu z nami było: ‘Dzięki Za Stambuł! Grazie Reds!’

Pokonali nas 1-0 po bardzo wątpliwym rzucie karnym, ale to była przesympatyczna grupa ludzi, którym oczywiście kibicowaliśmy, gdy grali z drużyną fanów Manchesteru United, którą wcześniej pokonaliśmy. Tym samym scementowaliśmy naszą przyjaĽń z kibicami Interu, którzy póĽniej wygrali turniej.

Wtedy jeszcze nie wiedzieliśmy, że dzięki temu rok póĽniej dostaniemy zaproszenie do Włoch na weekend futbolu i przyjaĽni. Więc 17 marca 2006 roku, 18 Czerwonych wyruszyło do Mediolanu. Od razu, jak dotarliśmy do Włoch zostaliśmy zabrani do ulubionego pubu kibiców Interu, gdzie kilku gospodarzy nosiło koszulki z napisem: ‘Grazie Reds – 25/05/05’ i zaproponowali, żebyśmy wspólnie przeżyli jeszcze raz finał w Stambule. Podczas oglądania meczu nauczyliśmy ich paru piosenek – „We all dream of a team of Carraghers” zrobiła furorę wśród Włochów.

Z biegiem czasu spostrzegliśmy, że barman razem z kilkoma innymi klientami kibicowali Milanowi, ale na oglądanie tego meczu zareagowali bardzo dojrzale. Wszyscy lokalni byli zszokowani, gdy dowiedzieli się, że w naszej drużynie grają trzy pokolenia fanów The Reds, zaczynając od naszego doświadczonego bramkarza Harry’ego Trowa (58), a kończąc na jego wnuku – napastniku Chrisie Trowie (17). Gdy już nadeszła noc, żywy i szybki Chris ścigał się przed pubem z klientami lokalu, a Harry odmówił przejazdu taksówką i tajemniczo zniknął w mrokach Mediolanu, i powrócił do hotelu samotnie.

W sobotę zjedliśmy póĽne śniadanie, a potem wyruszyliśmy na centralny plac na przeciwko Katedry, zrobiliśmy sobie parę zdjęć przed kawiarnią, gdzie James Richardson z Football Italia zazwyczaj robi przegląd prasy. W Mediolanie nie zbyt wiele do obejrzenia, więc jako że jestem kapitan zespołu musiałem tylko przypilnować kolegów, by nie zjedli zbyt dużo pizzy, ponieważ dzisiaj o 18 gramy mecz w ośrodku treningowym Interu.

Potem znowu fani Interu nas podwieĽli na miejsce meczu, a po spotkaniu odwieĽli do hotelu. Przed meczem wymieniliśmy się kilkoma podarunkami i ‘menadżer’ drużyny fanów Interu był bardzo zadowolony z oprawionego zdjęcia Jerzego Dudka, broniącego jeden z rzutów karnych ze Stambułu. Na oprawach były węże, zainspirował nas do tego ostatnia flaga pokazana przez fanów Interu na ostatnim meczu z Milanem (teraz także pragnę podziękować Liverpoolowi, zwłaszcza Olivii i Benowi, który zaopatrzyli nas w kilka klubowych pamiątek do wymiana z Włochami, a także dali nam treningowe stroje).

Wkrótce odkryliśmy przebiegłą taktykę chłopców z Interu: bardzo mało osób, które wyszły w pierwszym składzie siedziało z nami do rana w pubie! Mimo wszystko zaprezentowaliśmy się bardzo dobrze w pierwszej połowie i gdybyśmy wykorzystali nasze sytuacje wynik byłby znacznie lepszy niż 1-1 po bramce Roba Knowlesa, który dobrze wykończył centrę Cola Spreanga. W drugiej połowie zmuszeni byliśmy do lekkiego przemeblowania składu, a Inter nagle wprowadził do gry kilku klasowych piłkarzy ‘importowanych’ zza granicy (wierzcie lub nie, ale byli to Szkoci z oficjalnego klubu Interu w Szkocji!). Mecz zakończył się zwycięstwem gospodarzy 4-1. W naszej drużynie najlepszy był Anthony Hornby. I tak Harry, ciężko było ocenić lot piłki przy takim świetle, zwłaszcza dla takich weteranów, jak my!

Wszystko było dokładnie zaplanowane przez kibiców Interu i po meczu zawieĽli nas do przytulnej restauracji. Szybko zamieniła się w porządną dyskotekę, gdy przybyło więcej świeżych nóg do lokalu – a gospodarze zapoznali nas z przyjemnością picia likieru do obiadu. Około 3 nad ranem wszyscy wróciliśmy taksówkami do hotelu, jedni w lepszym stanie, inni w gorszym, oprócz Harry’ego, który zniknął w mroku i poszedł do pierwszego przejeżdżającego tramwaju.

W niedzielę wszystko się kręciło wokół naszej wizyty na San Siro – albo raczej Stadio Giuseppe Meazza, jak się powinno ten stadion nazywać. Dowiedzieliśmy się tego i wielu innych ciekawych rzeczy podczas wycieczki po muzeum Interu i Milanu. Odkryliśmy, że jednym z ostatnich eksponatów był program meczowy z Finału w Stambule.... gdzie nikt nic nie wspomniał, kto był przeciwnikiem Włochów, ani jaki był wynik meczu!

Na szczęście, żeby nikt nie zapomniał, nieopodal na ścianie ktoś napisał graffiti „Grazie Reds – 25/05/05” w barwach klubowych Interu. Spotkaliśmy Dyrektora całej świecie oficjalnych fanklubów Interu na całym świecie i ofiarowaliśmy mu piłkę podpisaną przez całą drużynę The Reds, a potem zajęliśmy nasze honorowe miejsce na stadionie.

Liverpool pół godziny wcześniej rozpoczął swój mecz z Newcastle, więc na bieżąco dostawaliśmy sms-y z wynikiem meczu. Musieliśmy mieć się na baczności, żeby nie wyskoczyć w górę przy golu The Reds, jeśli na San Siro atakowali goście. Oba mecze miały identyczny przebieg, najpierw 1-0, potem 2-0, przeciwnicy zdobyli honorową bramkę, ale oba spotkania zakończyły się wynikiem 3-1, a piłkarzem spotkania został Alvaro Recoba, który zaliczył dwie asysty i sam wpisał się na listę strzelców. Byliśmy pod wrażeniem atmosfery stworzonej przez kibiców Interu, który prawie nie przestawali dopingować przez pełne 90 minut, choć stadion był tylko w połowie pełny, zasiadło na trybunach 40 000 widzów.

Po meczu przyszła pora na ostatnie piwo z gospodarzami i wypiliśmy zdrowie Luci Renoldiego, który był głównym organizatorem spotkania i wspaniałym kolegą. Potem zorientowaliśmy, że jedyny pub otwarty w Mediolanie o tych godzinach, zamiast stołów miał trumny, a na ścianach wisiały czaszki. Przynajmniej poczciwy Harry czuł się lepiej, zanim znowu wyruszy w swoją nocną wędrówkę.

Dziękujemy Wam FC Internazionale Muratidentro (nazwa drużyny kibiców Interu), Liverpoolowi i iLFC, którzy sprawili, że ta podróż pozostanie w naszej pamięci na zawsze. Wróciliśmy do domu w poniedziałek ze wspaniałymi wspomnieniami.

Nigel Shaw

Autor: Liverpoollover
Data publikacji: 06.04.2006 (zmod. 02.07.2020)

13.07.2025	PNE	(W)	16:00
26.07.2025	MIL	(W)	13:30
30.07.2025	YOK	(W)	12:30
04.08.2025	ATH	(D)	18:00

1		ARS	0	0
2		AVL	0	0
3		BOU	0	0
4		BRE	0	0
5		BHA	0	0
6		BUR	0	0
7		CHE	0	0
8		CRY	0	0
9		EVE	0	0
10		FUL	0	0
11		LEE	0	0
12		LIV	0	0
13		MCI	0	0
14		MUN	0	0
15		NEW	0	0
16		FOR	0	0
17		SUN	0	0
18		TOT	0	0
19		WHU	0	0
20		WOL	0	0

1		ARS	0	0
2		AVL	0	0
3		BOU	0	0
4		BRE	0	0
5		BHA	0	0
6		BUR	0	0
7		CHE	0	0
8		CRY	0	0
9		EVE	0	0
10		FUL	0	0
11		LEE	0	0
12		LIV	0	0
13		MCI	0	0
14		MUN	0	0
15		NEW	0	0
16		FOR	0	0
17		SUN	0	0
18		TOT	0	0
19		WHU	0	0
20		WOL	0	0

1		ARS	0	0
2		AVL	0	0
3		BOU	0	0
4		BRE	0	0
5		BHA	0	0
6		BUR	0	0
7		CHE	0	0
8		CRY	0	0
9		EVE	0	0
10		FUL	0	0
11		LEE	0	0
12		LIV	0	0
13		MCI	0	0
14		MUN	0	0
15		NEW	0	0
16		FOR	0	0
17		SUN	0	0
18		TOT	0	0
19		WHU	0	0
20		WOL	0	0

1		ARS	0	0
2		AVL	0	0
3		BOU	0	0
4		BRE	0	0
5		BHA	0	0
6		BUR	0	0
7		CHE	0	0
8		CRY	0	0
9		EVE	0	0
10		FUL	0	0
11		LEE	0	0
12		LIV	0	0
13		MCI	0	0
14		MUN	0	0
15		NEW	0	0
16		FOR	0	0
17		SUN	0	0
18		TOT	0	0
19		WHU	0	0
20		WOL	0	0