PNE
Preston North End
Towarzyski
13.07.2025
16:00
LIV
Liverpool
 
Osób online 2054

Bojówka Chelsea Londyn

Artykuł z cyklu Artykuły


Dyskusja na temat chuligaÅ„stwa rozgorzaÅ‚a w Anglii na nowo po wyemitowaniu przez BBC programu dokumentalnego o oficjalnych chuliganach Chelsea - Headhunters. CaÅ‚y sezon dziennikarz BBC Donal Mcintyre spÄ™dziÅ‚ w towarzystwie jednych z najbardziej brutalnych angielskich chuliganów. Mcintyre i inni dziennikarze BBC filmowali z ukrycia stadionowÄ… przemoc i ustawiane walki. Być może ważniejszy jest fakt, że widzowie mieli możliwość wglÄ…du w mentalność i osobowość angielskich hool’s.

Mcintyre zaprzyjaĽnił się z Jasonem Marrinerem, trzydziestodwuletnim chuliganem i lojalistą. Dzięki Marrinerowi poznał najbardziej znane postaci świata chuligańskiego: Andy Fraina o ksywie Koszmar, który chwalił się pocięciem podczas podróży do Szkocji policjanta; bliĽniaków Davida i Iana Simów, którzy póĽniej wylądowali w więzieniu za atak na fanów Spurs; Stuarta Glassa, którego uwieczniono na filmie podczas wciągania kokainy wprost stolika w pubie i Tonego Covele, jednego z najbardziej znanych w kraju chuliganów.

Większość zapoznanych przez Mcintyrego chuliganów Chelsea miała po trzydzieści lat, jednak dziennikarz poznał również Reading Youth Firm - młodą grupę kibiców Reading (nie Chelsea!), zamieszanych w handel narkotykami, odznaczających się okrucieństwem i identyfikujących się z ruchem nazistowskim. Nie ma, co się dziwić, że Mcintyre podczas swoich podróży spotkał najbardziej skrajnych brytyjskich nazistów.

W gronie Headhunters jest szeroko rozpowszechniona ideologia nazistowska i rasistowska, wielu z kibiców ma powiązania z grupami nazistowskimi jak Combat 18, Ku Klux Klan czy brytyjska Partia Nacjonalistyczna.

W trakcie podróży do Kopenhagi Marriner opowiedziaÅ‚ o wyprawie z Andy Frainem do obozu zagÅ‚ady w OÅ›wiÄ™cimiu, gdzie wyÅ›miewali zwiedzajÄ…cych nazistowskimi pozdrowieniami. „ZrobiÅ‚em Frainowi zdjÄ™cie jak stoi z wyprostowanÄ… rÄ™kÄ… w nazistowskim pozdrowieniu. JakiÅ› staruszek siÄ™ rozpÅ‚akaÅ‚” - opowiada Marriner. „MyÅ›lÄ™, że kroplÄ…, która przechyliÅ‚a czarÄ™ goryczy byÅ‚a moja proÅ›ba wejÅ›cia do pieca”. Wizyty w OÅ›wiÄ™cimiu staÅ‚y siÄ™ staÅ‚ym punktem w podróżach fanów Chelsea na wschód. Magazyny wydawane przez Combat 18 peÅ‚ne sÄ… zdjęć ukazujÄ…cych ich dziaÅ‚alność w tym miejscu, łącznie z kradzieżą pamiÄ…tek i eksponatów.

Kilka dni po powrocie z Kopenhagi Marriner przedstawił swoje rasistowskie poglądy. W scenie, jaką rzadko można oglądać w brytyjskiej telewizji wykrzykiwał rasistowskie obelgi pod adresem murzynów i azjatów. Najbardziej dosadne słowa użyte przez fana Chelsea zostały uznane przez BBC za zbyt obraĽliwe by je wyemitować.

Podczas kolejnej podróży, tym razem na ustawkę do Leicester Andy Frain opowiedział Mcintyrowi o swojej deportacji ze Stanów Zjednoczonych w początku lat dziewięćdziesiątych, kiedy to wybrał się odwiedzić członków Ku Klux Klanu. Siedział również w Szkocji za posiadanie materiałów KKK. Młodzi chuligani Reading ujawnili swój rasizm równie szybko. W drodze do Bristol Crown Count, Danny i Ian opisywali swoja nienawiść do murzynów i wyrażali się z pełną aprobatą o podłożeniu bomby w barze dla gejów w Soho. Ian stwierdził, że dostali to na, co zasługują.

Zarówno Ian jak i Danny są zaangażowani w ruch nazistowski.

Ten pierwszy, bliski znajomy Stuarta Glassa i jego brata Warrena uczęszczał na spotkania organizowane przez Front Nacjonalistyczny w Dover i Londynie, podczas gdy Danny towarzyszył Frainowi na koncertach nazistowskich. Związek HeadHunters ze skrajnie prawicową polityką datuje się na połowę lat siedemdziesiątych. W tym okresie Kings Road, nieopodal Chelsea stało się punktem skupiającym skinheadów z zachodniego i południowego Londynu. W tym właśnie czasie Stuart Glass i inni starsi chuligani stali się aktywnymi członkami HeadHunters i Frontu Nacjonalistycznego. Kultura skrajnie prawicowego ruchu szybko rozwinęła się w Chelsea albowiem zarówno Front Nacjonalistyczny jak i British Movement były ukierunkowane na rekrutację kibiców i chuliganów. Rozwój tego ruchu sprawił, że do Chelsea ściągali skrajni prawicowcy nawet z odległych regionów.

HeadHunters znaleĽli się u szczytu sławy w połowie lat osiemdziesiątych, kiedy to przewodził nimi Steven Hickmott. Nikogo w tym czasie już nie dziwiły przypadki aresztowania 200 osób za burdy z kibicami Sunderlandu, Leeds i Middlesborough. Hickmott został aresztowany przez policję w wyniku pierwszej w kraju tajnej akcji zorganizowanej przeciwko stadionowemu chuligaństwu. Został skazany na dziesięć lat za organizowanie walk (wyrok został unieważniony w wyniku zakwestionowania policyjnych dowodów).

Hickmotta zastÄ…piÅ‚ Chris „Pulchniutki” Henderson, dÅ‚ugoletni dziaÅ‚acz nazistowski, wokalista oiowej kapeli „Combat 84”. W roku 1987 znalazÅ‚ siÄ™ wraz ze Stuartem Glassem w orbicie zainteresowaÅ„ policji, ale obaj zostali uniewinnieni. Obecnie Handerson prowadzi bar w Tajlandii, który jest punktem spotkaÅ„ podróżujÄ…cych po Å›wiecie chuliganów. Po kilku latach zastoju odnowieni HeadHunters pokazali siÄ™ na nowo w roku 1990 pod wodzÄ… Tonego Covele. MÅ‚odsza, bardziej agresywna i brutalna grupa zdominowaÅ‚a angielskÄ… scenÄ™ hools w pierwszej poÅ‚owie lat dziewięćdziesiÄ…tych. W roku 1993 Covele poprowadziÅ‚ silnÄ…, ponad 300 osobowÄ… grupÄ™ angielskich chuliganów na mecz do Holandii. W materiale pokazanym przez telewizjÄ™ Chanel 4 w 1994 roku widać, że jak tylko pojawiÅ‚ siÄ™ na dworcu w Roterdamie wszyscy chuligani z Anglii ruszyli do walki. Bliski zwiÄ…zek HeadHunters z innymi grupami z Anglii nastawiÅ‚ nacjonalistyczne i ksenofobiczne nastawienie wielu hools Chelsea. Regularne wyjazdy do Glasgow i Irlandii Północnej tylko wzmocniÅ‚y ich stanowisko.

W ciÄ…gu wielu lat istnienia Combat 18, Chelsea HeadHunters stworzyli najwiÄ™kszÄ… grupÄ™ wewnÄ…trz tej organizacji zdominowali jÄ… na tyle, że C18 zaczęła być postrzegana jako polityczna reprezentacja fanów Chelsea. W roku 1994 C18 zaczęło wydawać zina „The Stormer” gloryfikujÄ…cego dziaÅ‚alność HeadHunters. W tym samym czasie C18 HeadHunters rozpoczÄ…Å‚ zażartÄ… walkÄ™ z Niezależnym Zrzeszeniem Kibiców Chelsea (CISA), które nie podobaÅ‚o im siÄ™ ze wzglÄ™du na wspieranie kompanii anty - rasistowskich. W sierpniu 1994 czterech dziaÅ‚aczy CISA trafiÅ‚o do szpitala z poważnymi obrażeniami po tym jak zostali zaatakowani w Finborough Arms w zachodnim Londynie. Rok póĽniej czterdziestu HeadHunters pojawiÅ‚o siÄ™ w hrabstwie Hounslow, gdzie Warren Glass braÅ‚ udziaÅ‚ w wyborach. Glass przegraÅ‚, a chuligani Chelsea wraz z czÅ‚onkami C18 urzÄ…dzili jatkÄ™. ZwyciÄ™ski kandydat partii Pracy zostaÅ‚ trafiony cegłą w gÅ‚owÄ™.

Pierwotna natura futbolu będzie zawsze sprawiała, że niektórzy z zaangażowanych w ruch chuligański będą zabiegać o względy ludzi o zapatrywaniach skrajnie prawicowych. Brutalny nacjonalizm, który towarzyszy działalności chuliganów w Anglii, oraz silny lojalizm, który dominuje w ruchu kibicowskim stanowia podatny grunt, dla hodowania ksenofobi i rasizmu. Grupa Chelsea HeadHunters stanowi przykład jak grupa chuligańska może być bastionem rasizmu i nazizmu.

Ľródło: chelsea.pl



Autor: AirCanada
Data publikacji: 01.07.2005 (zmod. 02.07.2020)