Andrew Robertson
| Pozycja | obrońca |
|---|---|
| Narodowość | szkocka |
| Data urodzenia | 1994-03-11 |
| Miejsce urodzenia | Glasgow, Szkocja |
| Data debiutu | 2017-08-19 |
| Kontrakt ważny do | 2026-06-30 |
| Inne kluby | Queen's Park, Dundee United, Hull City |
Życiorys
Andrew Robertson urodził się 11 marca 1994 roku w Glasgow. Popularny Robbo był graczem młodzieżowych drużyn Celticu, lecz pierwsze kroki w dorosłej piłce stawiał w Queen's Park. Swój profesjonalny debiut zaliczył jako 18-letni zawodnik w sierpniu 2012 roku. W sezonie 2012/2013 zanotował 34 ligowe występy w koszulce Queen's Park, po czym przeniósł się do szkockiego Dundee United w czerwcu 2013 roku. Podczas gry w amatorskim klubie Queen's Park, Robertson zarabiał na Hampden Park oraz jako pracownik supermarketu. Sezon 2013/2014 był świetny w wykonaniu Robertsona na Tannadice Park. Jego dobra forma zagwarantowała mu nagrodę młodego gracza miesiąca we wrześniu i nagrodę dla gracza miesiąca w listopadzie. Pierwszy występ na szczeblu reprezentacyjnym zaliczył w drużynie U-21 reprezentacji Szkocji w październiku 2013 roku, następnie pięć miesięcy później wystąpił w seniorskiej reprezentacji. Z pięcioma bramkami w 44 meczach wszystkich rozgrywek sezonu 2013/2014, Robertson został wybrany przez PFA jako najlepszy młody gracz w Szkocji oraz znalazł miejsce w składzie roku Szkocji.
Po jednym sezonie na najwyższym szczeblu rozgrywkowym w Szkocji zgłosiło się po niego Hull. Obrońca przeniósł się do ekipy Tygrysów w lipcu 2014 roku i zanotował 24 mecze w Premier League w swoim pierwszym roku. Spędził tam trzy mieszane sezony, najpierw spadek, potem awans, a następnie znowu spadek, jednak jego talent ciągle był widoczny. Jürgen Klopp nie zastanawiał się długo i sięgnął po niego latem 2017 roku, wzmacniając tym samym swój skład przed powrotem do Ligi Mistrzów. Robertson udowodnił swoją przydatność swoimi wspaniałymi rajdami wzdłuż lewej flanki i rozegrał 30 meczów w swoim debiutanckim sezonie na Anfield. Sezon 2018/19 rozpoczął jako podstawowy lewy obrońca, a kiedy dołączył do reprezentacji Szkocji na początku września, został mianowany nowym kapitanem reprezentacji. Przez cały sezon Robertson przekroczył wszelkie oczekiwania. Wystąpił w 36 z 38 meczów Premier League i opuścił tylko jeden mecz w Lidze Mistrzów przez zawieszenie. Szkot bronił się z wytrwałością, terroryzował obrońców rywali swoimi rajdami po flance, dośrodkowywał i asystował przy jedenastu bramkach, co stanowił rekord Premier League dla obrońcy. Podpisał nowy, na lepszych warunkach kontrakt w styczniu 2019 roku, ale nadal pozostał przyziemnym, skromnym facetem, tweetując po triumfie w Ligi Mistrzów: „Jestem malutkim facetem z Glasgow, który żyje marzeniami."
Robbo był ucieleśnieniem motywacji Liverpoolu do zdobycia pierwszego od 30 lat tytułu mistrzowskiego, dzięki występom w sezonie 2019/20. Był absolutnie nieugięty, a jego przeciwnicy niewątpliwie odczuwali jego gniew. W maju 2019 roku Robertson napisał serdeczny list. To była zdumiewająca wiadomość, która ujawniła poświęcenie, którego dokonał, aby dostać się na sam szczyt światowego futbolu.
- Jeśli jest jedna rzecz, którą mogę zagwarantować w tej drużynie, w tej grupie zawodników, to to, że nie zatrzymamy się przed niczym, by spróbować spełnić marzenie naszych kibiców. Jeśli tak się stanie, wygramy. to będzie bajka. Będzie, ponieważ na to zasługujemy.
Liverpool z pewnością zasłużył na tytuł mistrza Anglii, kończąc sezon z 99 punktami na koncie, Robertson był piłkarzem na wagę złota, a widok Szkota zdobywającego największe trofea był naprawdę wzruszający. Szkot w kampanii 2020/21 był najbardziej eksploatowanym piłkarzem The Reds. Wystąpił we wszystkich 38 spotkaniach Premier League, w każdym z nich w wyjściowym składzie. Doskonale rozpoczął sezon, będąc zdecydowanie jednym z najlepszych zawodników na starcie kampanii. Brak zaufania wobec Kostasa Tsimikasa i regularne urazy Greka, sprawiły, że Robertson nie miał nawet chwili wytchnienia. Bywały momenty, w których Robbo zatracał swoje naturalne atuty. Dośrodkowania nie przynosiły żadnego zagrożenia, bywały niecelne lub sprawiały wrażenie nieprzemyślanych.
24 sierpnia 2021 roku Andy Robertson podpisał nowy, długoterminowy kontrakt z Liverpoolem.
- Chcę tutaj zostać tak długo jak to możliwe. To szczęśliwy czas dla mnie i mojej rodziny. Zadomowiliśmy się tutaj i kochamy wszystko co związane z tym klubem. Cieszę się, że ta podróż będzie kontynuowana - powiedział zaraz po podpisaniu nowego kontraktu.
Robertson miał za sobą bardzo nierówny sezon 2021/22, w którym oglądaliśmy zarówno bardzo słabe, jak i świetnie występy. Szkot bronił się pod kątem liczb, zanotował łącznie 15 asyst we wszystkich rozgrywkach. Jednak bardzo często znajdował się pod formą. Wyglądał na przemęczonego, przez co w wielu meczach zwyczajnie zawodził, ale nadal był kluczową postacią Liverpoolu, który do ostatniej kolejki walczył o mistrzostwo Anglii z Manchesterem City, doprowadził do Finału Ligi Mistrzów i dwóch triumfów w Pucharze Ligi i Pucharze Anglii.
Andy to siła charakteru i jeden z nielicznych zawodników, który nie odczuł tak mocno trudów kampanii 2022/23. Popularny Robbo nie zawodził od początku sezonu i stanowił o sile lewego skrzydła. 11 asyst to wynik niewiele odbiegający od osiągnięć z poprzednich lat. Patrząc na oczywiste braki w środku pola i ogólne wahania formy całej drużyny, rezultat ten tym bardziej robił wrażenie. Warto zaznaczyć, że kontuzja kolana wyeliminowała piłkarza na 32 dni. Druga faza sezonu, a szczególnie jego końcówka to nieco mniejsza aktywność Robertsona. Stało się tak za sprawą zmiany stylu gry, i przerzucenia ciężaru rozgrywania na środek i prawą stronę boiska. Naciski ze strony ambitnego Tsimikasa dobrze wpłynęły na Andy’ego, nie pozwalając mu na spadki formy. Dodatkowo dało mu to szansę kilkukrotnie złapać drugi oddech, zaczynając mecz z ławki rezerwowych. Robbo był i w dalszym ciągu jest charyzmatyczną postacią w ekipie The Reds, której wkład widać było w każdym meczu.
Sezon 2023/24 Andrew Robertsona był mieszanką dobrych i słabszych występów. Szkot zaczął rozgrywki dynamicznie, przypominając najlepsze lata swojej kariery na lewej obronie. W meczu wyjazdowym przeciwko Wolves zdobył kluczową bramkę, zapewniając zwycięstwo i będąc kapitanem zespołu. Jego wysoka forma została jednak przerwana kontuzją barku, której doznał podczas październikowej przerwy na reprezentację. Powrócił do gry pod koniec stycznia, ale początkowo miał trudności z odzyskaniem pełnej motoryki i kreatywności, co skutkowało częstszymi występami Joe Gomeza w podstawowym składzie. Robertson wrócił do wyjściowej jedenastki pod koniec sezonu, a jego forma poprawiła się, czego dowodem były dwie bramki w meczach z West Hamem i Tottenhamem.
Występy
| Sezon | Występy | Bramki | Asysty | Kartki | Minuty |
| 2017/18 | 30 | 1 | 5 | 3 / 0 | 2.663' |
| 2018/19 | 48 | 0 | 13 | 7 / 0 | 4.227' |
| 2019/20 | 49 | 3 | 12 | 4 / 0 | 4.242' |
| 2020/21 | 50 | 1 | 7 | 3 / 0 | 4.319' |
| 2021/22 | 47 | 3 | 15 | 7 / 1 | 4.003' |
| 2022/23 | 43 | 0 | 11 | 4 / 0 | 3.328' |
| 2023/24 | 30 | 3 | 2 | 2 / 0 | 2.193' |
