Trzy kropki: Mecz z Newcastle

Pojedynek ze Srokami wlał w serca sympatyków the Reds sporo optymizmu przed wyjazdem na Wembley. Czy to oznaka dobrej formy Liverpoolu czy może fatalnej serii Newcastle? Dziś w „Trzech kropkach” swoimi przemyśleniami dzielą się AirCanada, Jetzu i Licznerek.

– O ogólnym przebiegu meczu… (Jetzu)

Wczorajsze spotkanie było idealne w kontekście ostatnich wydarzeń jak i niedzielnego meczu na Wembley w półfinale FA Cup. The Reds zdominowali od początku i pewnie pokonali wyraźnie słabszą ekipę Srok. Co prawda goście mieli kilka sytuacji, był to jednak mecz podobny do naszej potyczki z Arsenalem w zeszłym tygodniu – niby przegrany mógł coś ugrać ale w kontekście całego spotkania był po prostu o kilka klas gorszy. Brendan Rodgers zdecydował się na powrót do ustawienia z czterema obrońcami, przez większość spotkania wyglądało to całkiem nieźle, być może przy innej obsadzie personalnej jest w tym jakaś przyszłość. Oczywiście nie byłby to mecz Liverpoolu gdyby świetną interwencją nie musiał popisać się Simon Mignolet, Belg jest aktualnie najpewniejszym punktem całego zespołu, ciekaw jestem jak prędko ludzie o tym zapomną jeśli przydarzy mu się słabszy okres.

– O 47. urazie Daniela Sturridge’a w barwach Liverpoolu… (AirCanada)

Przyznam szczerze, że byłem niesamowicie sfrustrowany brakiem angielskiego napastnika w czasie meczu z Newcastle. Brendan chyba wolał dmuchać na zimne i wolał mieć w pełni zdrowego Sturridge’a na niedzielny puchar, zdając sobie sprawę, że ze słabiutkimi Srokami, jego podopieczni poradzą sobie bez Daniela. Mimo wszystko skłonność do „kruszenia się” naszego najlepszego napastnika jest porażająca. Ciężko z jednej strony dziwić się regresowi gry Liverpoolu, porównując z ostatnim sezonem, jeśli ze składu wyciągnęliśmy na praktycznie całą kampanię dwóch snajperów, którzy gwarantowali łupy strzeleckie na bardzo wysokim poziomie. Przyznam też, że mocno zastanowiłbym się na miejscu menedżera, czy chcę opierać grę ataku Liverpoolu w przyszłym sezonie głównie na Sturridge’u.

– O przyjemnej dla oka, płynnej grze… (Licznerek)

Pierwsze trzydzieści minut z kawałkiem wyglądały ze strony Liverpoolu wręcz koncertowo. The Reds w tym okresie całkowicie zdominowali Newcastle. Piłka chodziła jak po sznurku, goście mieli problemy z jej przejęciem, a gdy już im się to udawało, to momentalnie doskakiwali do nich rywale, którzy kasowali ich próby ataku, w czym brylował świetnie dysponowany Lucas. Brazylijczyk wraz z rodakiem Coutinho mieli największy wpływ na dobrą grę zespołu. Lucas zaliczył aż 102 kontakty z piłką, dziesięć odbiorów i mnóstwo dobrych podań rozwijających ataki, zaś grający jako fałszywa dziewiątka Coutinho sprawiał wiele zagrożenia pod bramką Krula, a niektóre z jego zagrań mogłyby się znaleźć w następnej reklamie Joga Bonito.

– O niezbyt wymagającym rywalu… (Licznerek)

Poziom trudności, jaką było ogranie Newcastle, najlepiej zdefiniowali ich właśni fani śpiewając po bramce Sterlinga o tym, że Liverpool nie jest wyjątkowy, bo ich ulubieńcy przegrywają co tydzień. Mieli rację, w tym roku Newcastle jest jedną z najsłabszych drużyn w Premier League, a do meczu na Anfield przystępowali z czterema porażkami z rzędu i przetrzebioną kontuzjami defensywą. Ich kłopoty były widoczne zwłaszcza przez niemal całą pierwszą połowę. Obrońcy nie wiedzieli, jak poradzić sobie z cofającym się do drugiej linii Coutinho, pomoc przegrała walkę o środek pola i większość ataków goście przeprowadzali przez skrzydła. Słabość Srok wymownie obrazuje liczba fauli popełnianych przez ich piłkarzy, aż 17 przy 8 Liverpoolu oraz nieodpowiedzialne zachowanie ich kapitana, bezmyślnie faulującego na czerwoną kartkę Lucasa.

– O 13. w sezonie asyście Hendersona… (Jetzu)

Jordan Henderson to piłkarz którego po pierwszym sezonie wielu spisywało już na straty i wysyłało jak najdalej od Anfield. Ba, sam Rodgers z radością by go wymienił na Clinta Dempseya. Teraz menadżer Liverpoolu może dziękować swojemu zawodnikowi za to, że ten postanowił zawalczyć o swoją szansę i poprosił go o pozostanie w klubie. Henderson krok po kroku staje się coraz to lepszym piłkarzem. Nie przeszedł on gwałtownej metamorfozy, jednak z każdym upływającym miesiącem jego gra staje się coraz dojrzalsza i bardziej efektywna. Już dawno minęły czasy kiedy jego jedynym atutem było „dużo biega”, Henderson to dzisiaj znakomity lider środka pola, do swojej gry dołożył asysty i bramki, a jak widać po hierarchii na boisku, pracuje on także nad stałymi fragmentami gry, tak więc proszę się nie zdziwić, jak w przyszłym sezonie zacznie on regularnie strzelać i asystować ze stojącej piłki. Nie jest to jeszcze oficjalne, ale na 99% Henderson będzie w przyszłym sezonie pełnoprawnym kapitanem – gdyby ktoś to zasugerował na tym forum trzy lata temu, zostałby zmieszany z błotem i nazwany idiotą, to chyba najlepiej pokazuje jak ogromny postęp poczynił reprezentant Anglii.

– O starciu na Wembley z odradzającą się Villą… (AirCanada)

Na papierze jesteśmy faworytem tej rywalizacji, ale w angielskich pucharach w zasadzie nie ma rzeczy niemożliwych. Aston Villa nie ma pewnego utrzymania w Premier League, ale wobec dość bezpiecznej przewagi punktowej nad strefą spadkową, zrobi wszystko, by postarać się o awans do finału FA Cup. Najbardziej obawiam się Christiana Benteke. Belg w ostatnich miesiącach długo był cieniem samego siebie, głównie za sprawą problemów zdrowotnych. „Odpalił” jednak w końcówce rozgrywek i może być ogromnym niebezpieczeństwem dla Mignoleta. Cieszy powrót Škrtela, który powinien być odpowiednim „plastrem” dla snajpera z Beneluksu. Dla Nas ten puchar jest okazją do uratowania sezonu; zdaje sobie z tego sprawę Rodgers, piłkarze i przede wszystkim kibice. Zróbmy to!